بررسی جامع چری تیگو ۷ پرو پلاگین هیبرید

چری یکی دیگر از برندهای جدید چینی است که وارد بازارهای جهانی شده و با دو شاسی‌بلند عرضه می‌شود: چری تیگو ۷ و نسخه هفت‌سرنشین تیگو ۸.

هرچند نام برند چری جدید به نظر می‌رسد، اما این شرکت از قبل حضور قابل توجهی داشته و برندهای زیرمجموعه مانند جیکو و اومودا را در بازار معرفی کرده است.

این برندهای خواهر-برادر فقط یک سال است که در بازار حضور دارند، اما شاسی‌بلندهای متوسط آن‌ها توانسته‌اند سهم ترکیبی ۱.۵ درصدی از بازار را به دست آورند.

در بازاری که به شدت به برندهای شناخته‌شده وفادار است و نسبت به نام‌های ناآشنا مشکوک، این موفقیت واقعاً بی‌سابقه و شگفت‌انگیز است.

تیگو ۷ و تیگو ۸ از نظر پلتفرم، پیشرانه‌ها و فناوری داخلی بسیار نزدیک به مدل‌های مذکور هستند و قیمت‌گذاری بسیار جذابی دارند. آیا فقط تکرار همان فرمول قبلی است؟

نه کاملاً، زیرا شبکه فروش جداگانه‌ای برای آن‌ها در نظر گرفته شده و هر برند موقعیت متفاوتی دارد: چری مقرون‌به‌صرفه‌ترین گزینه است و برای خوشحال کردن خانواده‌ها طراحی شده (نام آن از کلمه cheery گرفته شده)، در حالی که جیکو به دنبال ماجراجویی آفرود است و اومودا بر مد و فشن تمرکز دارد. برای اطلاعات بیشتر درباره خودروهای چینی می‌توانید به کیش توربو مراجعه کنید.

طراحی و استایل

تیگو ۷ با طولی حدود ۴.۵۵ متر، اندازه‌ای مشابه فورد کوگا، واکسهال گرندلند و فولکس‌واگن تیگوان دارد، اما قیمت آن به مراتب پایین‌تر است: حدود ۲۴۹۵۵ پوند برای نسخه بنزینی و ۲۹۹۹۵ پوند برای پلاگین هیبرید، با تجهیزات استاندارد کامل و حتی برخی امکانات اضافی.

طراحی خارجی تیگو ۷ به نوعی کلیشه‌ای است، شبیه به آنچه اگر تمام طراحی‌های اخیر برندها را به یک هوش مصنوعی بدهید و از آن بخواهید شاسی‌بلند جدیدی بسازد، به دست می‌آید. قابل قبول است اما خاص نیست.

تقریباً همه برندها این روزها نام خود را روی عقب خودرو می‌نویسند که معمولاً خوشم نمی‌آید، اما اینجا منطقی به نظر می‌رسد.

از نظر ظاهری تفاوت واضحی بین نسخه بنزینی و پلاگین هیبرید وجود ندارد جز نوشته‌های عقب و درپوش شارژ اضافی.

داخلی

هر دو نسخه بنزینی و پلاگین هیبرید تقریباً کابین یکسانی دارند.

در جلو صندلی راننده با تنظیم برقی و روکش راحت، نمایشگر ۱۲.۳ اینچی پشت آمپر و صفحه‌نمایش لمسی ۱۲.۳ اینچی سیستم اطلاعات‌سرگرمی با رزولوشن بالا قرار دارد.

آن صدای تیک‌تیک مرموز از کجا بود؟ برای مدت طولانی در هر دو نسخه تیگو ۷ از ناحیه بالای زانوی راست شنیده می‌شد – بلند، منظم و فاصله‌دار. هیچ سرنخی ندارم.

صفحه‌نمایش لمسی که از جیکو ۷ آشناست، امکانات بی‌شماری دارد – از جمله اندروید اتو و اپل کارپلی – اما در ابتدا استفاده از آن چندان ساده نیست. منوها و زیرمنوهای زیادی برای تنظیمات مختلف از جمله حالت‌های رانندگی وجود دارد.

مواد نرم در سراسر کابین به کار رفته و پلاستیک‌های سخت و خراشنده به چشم نمی‌خورند؛ داشبورد منحنی هم روکشی شبیه فیبر کربن دارد.

به طور ستودنی، کنترل‌های فیزیکی روی فرمان و حتی برخی آیکون‌های لمسی برای کنترل تهویه روی داشبورد وجود دارد، به علاوه چند دکمه برای تنظیم روشنایی صفحه و صدای هشدارهای سیستم‌های کمکی رانندگی (که قطعاً هر بار رانندگی نیاز به کم کردن صدا خواهید داشت – چه به دلیل تشخیص اشتباه محدودیت سرعت یا اینکه عینک آفتابی را به عنوان حواس‌پرتی طولانی تفسیر می‌کند).

فضای عقب از نظر سر و پا بسیار مناسب است و بزرگسالان بلندقد هم مشکلی ندارند؛ ظرفیت صندوق هم قابل قبول است و در نسخه پلاگین هیبرید فضای زیر کف برای کابل شارژ وجود دارد.

تیپ بالاتر سامیت امکانات بیشتری مثل گرمکن و تهویه صندلی‌های جلو، تنظیم برقی صندلی سرنشین جلو، سیستم صوتی هشت‌بانده سونی و سانروف بازشو ارائه می‌دهد.

پیشرانه‌ها و عملکرد

نسخه بنزینی همان موتور ۱.۶ لیتری چهارسیلندر توربو جیکو ۷ را دارد که با ۱۴۵ اسب‌بخار عملکرد قابل قبولی در جاده‌های معمولی ارائه می‌دهد.

صدای موتور چندان دلنشین نیست اما در سرعت ثابت کاملاً ساکت است.

هیچ‌کدام از نسخه‌های بنزینی یا پلاگین هیبرید برای رانندگی نرم خاص نیستند. نسخه هیبرید ترمزهای قوی‌تری به دلیل بازیابی انرژی دارد.

اما گیربکس اتوماتیک دوکلاچه آن باعث می‌شود شتاب‌گیری هنگام نیاز به گاز زیاد، پرتلاطم باشد نه روان.

نسخه پلاگین هیبرید موتور ۱.۵ لیتری بنزینی را با موتور الکتریکی ۲۰۱ اسب‌بخاری و باتری ۱۸.۴ کیلووات‌ساعتی ترکیب کرده و بیشتر کار را موتور الکتریکی انجام می‌دهد (یا حتی همه کار اگر دکمه EV را فشار دهید).

معمولاً مثل یک هیبرید سری عمل می‌کند، یعنی موتور بنزینی از چرخ‌ها جدا می‌ماند و فقط در دور ثابت برای تولید برق کار می‌کند (که در تست ما نیاز چندانی به آن نبود).

قدرت کلی بالاتر و گشتاور لحظه‌ای را حتماً حس خواهید کرد: این خودرو برای یک شاسی‌بلند خانوادگی اقتصادی بسیار سریع است (شتاب صفر تا صد زیر نه ثانیه). همچنین ساکت است مگر اینکه در سربالایی تند گاز دهید.

سواری و هندلینگ

سواری نسخه بنزینی در جاده‌های بهتر کاملاً نرم است، نه خیلی سفت و نه خیلی نرم (برخی شاسی‌بلندها در یکی از این دو افراط می‌کنند) و نه تکان شدید می‌دهد و نه غلت زیاد.

اما در عبور از چاله‌ها و دست‌اندازها آرامش خود را از دست می‌دهد و ضربه‌های شدید وارد می‌کند.

اگر به دنبال هیجان در شاسی‌بلند هستید، بهتر است سراغ گزینه دیگری بروید.

این ویژگی بیشتر از توانایی‌های دینامیکی شاسی به چشم می‌آید، یا بهتر بگوییم نبود آن: این خودرو برای راحتی تنظیم شده نه هیجان (به اعتبار خودش، در پیچ‌ها با کم‌فرمانی ایمن رفتار می‌کند).

عیب اصلی اما فرمان بی‌حس است که مدام باعث می‌شود حدس بزنید چقدر باید بچرخانید.

رفتار دینامیکی نسخه پلاگین هیبرید تقریباً مشابه است، جز اینکه فرمان سبک‌تر و فنری‌تر احساس می‌شود.

سواری همچنان مناسب و هندلینگ معمولی است و وزن اضافی پیشرانه‌های دوگانه چندان تأثیر منفی ندارد.

مصرف سوخت و هزینه‌ها

مصرف سوخت در نسخه بنزینی بهترین نیست: طبق ادعای رسمی حدود ۴۰ مایل بر گالن، اما در تست واقعی ۳۶.۷ مایل بر گالن با میانگین سرعت ۳۴ مایل در ساعت.

در مقابل، نسخه پلاگین هیبرید رقم رسمی دیوانه‌وار ۲۵۶.۸ مایل بر گالن دارد، چون برد الکتریکی طولانی حدود ۹۰ کیلومتر ارائه می‌دهد – و در نتیجه مالیات خودروهای شرکتی بسیار پایین.

تا همین چند وقت پیش حتی گران‌ترین پلاگین هیبریدها به زحمت ۳۰ کیلومتر برد الکتریکی داشتند. اینکه یک خودرو ۳۰ هزار پوندی حالا ۹۰ کیلومتر ارائه دهد، شگفت‌انگیز است.

این در مقایسه با ۶۴ کیلومتر کوگا پلاگین هیبرید ارزان‌ترین که البته رانندگی بهتری دارد اما حدود ۱۰ هزار پوند گران‌تر است. تیگوان پلاگین هیبرید ۱۲۴ کیلومتر برد دارد اما باز هم ۳۰۰۰ پوند بیشتر قیمت دارد.

سرعت شارژ هم مناسب است: طبق ادعای چری، از ۳۰ تا ۸۰ درصد فقط ۲۰ دقیقه طول می‌کشد.

در تست رانندگی، وقتی شارژ باتری کم شد خودرو پیشنهاد تغییر به حالت هوشمند صرفه‌جویی در انرژی را داد که با تأیید روی صفحه‌نمایش پذیرفته شد.

می‌توانید این حالت‌ها – و همچنین شدت بازیابی انرژی ترمز – را هر زمان که خواستید از طریق منوی مربوطه در صفحه‌نمایش تغییر دهید. برای مقایسه خودروهای مشابه می‌توانید به وب‌سایت کیش توربو سر بزنید.

نتیجه‌گیری

ارزان اما بی‌کیفیت نیست، هرچند شادمانی خاصی هم ندارد. می‌تواند هزینه‌های زیادی برای شما صرفه‌جویی کند، اما به قیمت از دست دادن لذت رانندگی و بخشی از پالایش.

نقاط قوت: هزاران پوند ارزان‌تر از رقبا، تجهیزات کامل و حس خوب داخل کابین.

نقاط ضعف: هیچ گونه هیجان دینامیکی، فرمان بی‌حس.