چند خودرو زیر ۱۰۰ هزار پوند می‌توانید نام ببرید که بیش از چهار سیلندر داشته باشد و گیربکس دستی ارائه دهد؟ گزینه‌ها بسیار محدود هستند. ب‌ام‌و Z4، ب‌ام‌و M2 و لوتوس امیرا از جمله آن‌ها هستند. شاید یک پورشه 718 GTS 4.0 آخرین نسل یا تویوتا GR سوپرا هم به ذهن برسد؟ خبر خوب این است که یک گزینه دیگر هم وجود دارد که به جای شش سیلندر معمولی، هشت سیلندر کامل دارد و نه سوپرشارژر دارد و نه توربوشارژر. البته که منظورمان همان فورد موستانگ خوب قدیمی (اما جدید) است.

طراحی و استایل

شاید کمی عجیب به نظر برسد که این گزینه گیربکس دستی از کشوری می‌آید که زودتر از بقیه جهان به گیربکس اتوماتیک روی آورد. اما آمریکایی‌ها همچنان در خودروهای عملکردی خود عاشق دنده دستی هستند و اگر تقاضای آن‌ها برای پورشه و خودروهای سری M نبود، آلمانی‌ها مدت‌ها پیش این گزینه را حذف می‌کردند.

این اولین بار نیست که نسل هفتم موستانگ را در بریتانیا رانندگی می‌کنیم: در نوامبر ۲۰۲۴ نسخه Dark Horse را تست جاده‌ای کردیم، اما آن نسخه به دلیل گیربکس ۱۰ سرعته اتوماتیک و ناسازگاری با شخصیت اصلی موستانگ به عنوان یک خودرو عضلانی نتوانست ما را کاملاً قانع کند. بنابراین اینجا تمرکزمان روی نسخه استاندارد GT با گیربکس دستی شش سرعته است که بسیار بیشتر مورد پسند ما قرار گرفت.

در لحظه‌ای به دلایل آن می‌پردازیم. اگر می‌خواهید جزئیات کامل نسل جدید S650 را بدانید، بررسی Dark Horse ما همه اطلاعات لازم را دارد.

داخلی

تغییر بزرگ نسبت به نسل قبلی، دیجیتالی شدن صفحه آمپر دوقلو سنتی است. داشبورد دوقلو همچنان به شکلی حفظ شده اما حالا با یک نمایشگر عظیم پوشیده شده است.

تمام خودروهای بریتانیایی با نمایشگر عریض داشبورد و نرم‌افزار جدید Sync 4 فورد عرضه می‌شوند. این سیستم شامل صفحه آمپر ۱۲.۳ اینچی و نمایشگر اطلاعات‌سرگرمی ۱۳.۲ اینچی است و قابلیت به‌روزرسانی آنلاین دارد. خیلی مدرن به نظر می‌رسد؟ کافی است گرافیک جدید را به طرح ساعت‌های موستانگ فاکس‌بادی ۱۹۷۹ تغییر دهید.

خودروی تست من صندلی‌های استاندارد داشت نه Recaroهای ۲۰۰۰ پوندی اختیاری. صندلی‌ها خیلی خوب نیستند، ابتدا نرم به نظر می‌رسند اما وقتی می‌نشینید خیلی زود به فریم سخت می‌رسید. پشتی صندلی هم باعث می‌شود کمی خمیده بنشینید.

زیر نمایشگر یک ردیف دکمه میانبر برای چیزهایی مثل بخزدایی شیشه و خاموش کردن کنترل کشش قرار دارد به علاوه ولوم صدای سیستم صوتی.

کیفیت ساخت و مونتاژ کاملاً خوب است. دکمه‌ها و کنترل‌ها محکم و با دمپینگ مناسب هستند و ارگونومی به خوبی مورد توجه قرار گرفته: ترمز دستی سنتی (هرچند الکترونیکی)، دکمه خاموش کردن سیستم نگهدارنده خط روی فرمان و دسته دنده نزدیک به راننده.

سیستم اطلاعات‌سرگرمی عموماً کاربری آسانی دارد. به لطف استفاده از موتور Unreal که برای بازی‌های کنسولی توسعه یافته، به سرعت عادت می‌کنید. گاهی کمی تأخیر دارد به ویژه هنگام تغییر حالت رانندگی که می‌توانید تقصیر انیمیشن‌های اغراق‌شده را بگیرید.

موتورها و عملکرد

اما به موضوع اصلی برگردیم: قوای محرکه. ابتدا از گیربکس شروع کنیم. شاید انتظار تعویض دنده خیلی سنگین داشته باشید اما در واقع بسیار نرم است با حرکت سبک و کورس نسبتاً کوتاه. اگر عجله کنید کمی گیر می‌کند اما مگر یادگیری تعویض دنده نرم بخشی از لذت انتخاب دستی نیست؟ برخلاف اتوماتیک، نسخه دستی هیچ وقت دستورات شما را نادیده نمی‌گیرد.

کلاچ نسبتاً سنگین است اما آزاردهنده نیست و هرچند پدال گاز و ترمز برای heel-and-toe خیلی هماهنگ نیستند اما امکان‌پذیر است. حالت تطبیق دور اتوماتیک هم وجود دارد. نسبت دنده‌ها به طرز عجیبی بلند است: دنده دو تا بیش از ۱۳۰ کیلومتر بر ساعت کشش دارد.

عجیب‌تر اینکه Dark Horse دستی از گیربکس کاملاً متفاوتی استفاده می‌کند: همچنان شش سرعته اما ساخت Tremec به جای Getrag و با نسبت‌های کوتاه‌تر. کیفیت تعویض Tremec هم بسیار محکم‌تر است.

نسبت‌های بلند دوچندان عجیب است چون موتور Coyote 5.0 لیتری V8 فورد یک موتور قدیمی معمولی نیست. تا ۷۴۰۰ دور در دقیقه می‌چرخد و دوست دارد همیشه در دور بالا نگه داشته شود. شتاب از ۸۰ تا ۱۱۰ کیلومتر بر ساعت در دنده شش نیاز به کاهش دنده دارد.

خبر خوب این است که در هر دور موتوری صدای فوق‌العاده‌ای دارد بنابراین حتی اگر همیشه تا خط قرمز نروید احساس کمبود نمی‌کنید. در دور پایین کاملاً غرغرکننده است و در دور بالا به غرش سنگین تبدیل می‌شود. با گیربکس دستی حس ارتباط بیشتری با این موتور شگفت‌انگیز دارید.

سواری و هندلینگ

پس ارزشش را دارد که به گیربکس دستی پایبند بمانید و مشخص نیست چرا کسی باید نسخه Dark Horse را انتخاب کند. تنها چند اسب بخار قدرت بیشتر دارد و گشتاور اضافی ندارد و این GT به همان اندازه خوب رانندگی می‌کند.

اگر چیزی باشد، دمپینگ آن کمی نرم‌تر به نظر می‌رسد. دمپرهای مغناطیسی تطبیقی (۱۷۵۰ پوند اختیاری روی GT و استاندارد روی Dark Horse) همچنان حتی در حالت Comfort بسیار سفت هستند هرچند سواری بیشتر الاستیک است تا شکننده.

در بزرگراه آرام می‌شود و موستانگ را به یک کروزر مسافت طولانی نسبتاً مناسب تبدیل می‌کند (اگر بتوانید مصرف ۲۰ مایلی را تحمل کنید).

انسان فکر می‌کند این تنظیمات برای چه جاده‌هایی کالیبره شده‌اند چون حالت‌های سفت‌تر در جاده کاملاً بی‌فایده هستند. با این حال روی تپه‌ها و دست‌اندازهای بزرگ کنترل بدنه کمی شل به نظر می‌رسد.

می‌توانیم این کمی بی‌ادبی را ببخشیم چون در نهایت موستانگ یک خودرو عضلانی است و بسیار مشتاق سرگرم کردن راننده. صدای فوق‌العاده، گیربکس دستی و تعادل کلاسیک عقب‌محرک آن را به یکی از سرگرم‌کننده‌ترین خودروهای موجود تبدیل کرده است.

در هفته تست ما هوا سرد و جاده‌ها لغزنده بود که با ۴۴۰ اسب بخار و دیفرانسیل عقب ممکن است ترسناک به نظر برسد اما این خودرو تعادل زیادی دارد. اسلایدهای کوچک و بزرگ فقط با کمی فشار پدال گاز ممکن است و خیلی راحت قابل کنترل هستند.

مصرف سوخت و هزینه‌های جاری

همان‌طور که در مقدمه گفتیم غیرممکن است هشت سیلندر را با پول کمتر بخرید چه برسد به اینکه در یک کوپه جذاب بسته‌بندی شده باشد. در حال حاضر دو نسخه عرضه می‌شود: GT با قیمت حدود ۵۵۷۲۵ پوند و Dark Horse با ۶۷۹۹۵ پوند.

اما صرفه‌جویی در خرید ممکن است در هزینه سوخت جبران شود. خوش‌شانس باشید اگر بیش از ۲۰ مایل بر گالن بگیرید. اگر از عملکرد استفاده کنید مصرف به راحتی به زیر ۱۵ مایل می‌رسد.

با این حال با توجه به اینکه در موستانگ قبلی افراد کمی موتور چهار سیلندر را انتخاب کردند تا فورد عرضه آن را اینجا ادامه ندهد، حدس می‌زنیم صرفه‌جویی سوخت در اولویت خریداران موستانگ نباشد.

برای اطلاعات بیشتر درباره خودروهای اسپرت و عضلانی می‌توانید به کیش توربو مراجعه کنید. همچنین اگر به دنبال تجربه رانندگی در جزیره کیش هستید، گزینه‌های اجاره خودرو در کیش را بررسی کنید. اگر علاقه‌مند به خودروهای لوکس و اسپرت هستید، رنت ماشین در کیش با کیش توربو تجربه‌ای بی‌نظیر خواهد بود.