تویوتا هایلوکس اکنون در هشتمین نسل خود و پس از ۵۷ سال همچنان به ریشه‌های اصلی خود وفادار مانده است: قابل اعتماد، بادوام و قابل عرضه با پیشرانه‌های بنزینی و دیزلی.

اما اکنون برای اولین بار، تویوتا نسخه الکتریکی شده آن را ساخته و در نسل نهم که سال ۲۰۲۶ عرضه می‌شود، گزینه کاملاً الکتریکی نیز خواهد داشت.

هایلوکس همچنان به پیکربندی کلاسیک وانت‌ها پایبند است: شاسی نردبانی، همراه با اکسل عقب زنده مجهز به فنر تخت برای حداکثر ظرفیت حمل بار.

آیا نسل هشتم هایلوکس هنوز توانایی لازم برای رقابت با رقبای قدیمی خود یعنی ایسوزو دی-مکس و فورد رنجر را دارد و می‌تواند در میان موج جدید رقبا مانند کی‌جی‌ام موسو و جی‌دبلیو‌ام پاور ۳۰۰ برجسته باشد؟

گستره مدل‌ها در یک نگاه

سابقاً مدل‌های تک‌کابین و شاسی برای تبدیل‌های خاص وجود داشت، اما اکنون تویوتا فقط مدل‌های دوکابین را در بسیاری از بازارها عرضه می‌کند.

تنوع تیپ‌ها نیز کاهش یافته است: تیپ پایه آیکون و تیپ اسپرت جی آر اسپرت دیگر موجود نیستند و فقط تیپ‌های اینوینسیبل و اینوینسیبل ایکس باقی مانده‌اند.

طراحی و استایل

نسل هشتم هایلوکس ابتدا در سال ۲۰۱۶ معرفی شد، بنابراین حتی در این شکل «جدید» همچنان خودرویی قدیمی به شمار می‌رود.

به‌روزرسانی میان‌دوره‌ای در سال ۲۰۲۰ شامل تغییرات ظاهری، بهبود تجهیزات و اضافه شدن موتور ۲.۸ لیتری چهار سیلندر توربودیزل بالای موتور ۲.۴ لیتری ۱۴۸ اسب بخاری بود.

به یادآوری هایلوکس دهه ۱۹۸۰ که مارتی مک‌فلای در فیلم بازگشت به آینده آرزویش را داشت، جلوپنجره مشکی تیپ جی آر اسپرت لوگوی تویوتا را حذف کرد، تریم فیبر کربن اضافه شد و کلمه TOYOTA با حروف بزرگ نوشته شد.

هایلوکس هیبرید ۴۸ ولت که در سال ۲۰۲۵ معرفی شد، نخستین خودروی تویوتا است که از پیشرانه هیبریدی ملایم جدید بهره می‌برد. این سیستم موتور ۲.۸ لیتری را با باتری لیتیوم-یونی ۰.۲ کیلووات ساعتی و استارتر-ژنراتور یکپارچه ترکیب می‌کند که قدرت را از طریق گیربکس اتوماتیک شش سرعته منتقل می‌کند.

تویوتا اعلام کرده که سیستم ۴۸ ولت مزایای متعددی از جمله عملکرد نرم‌تر و کم‌صداتر، قابلیت ترمز احیاکننده و کاهش دور آرام موتور را ارائه می‌دهد. استارتر-ژنراتور می‌تواند ۱۶ اسب بخار قدرت و ۴۷ پوند-فوت گشتاور اضافی از حالت سکون تأمین کند.

شاسی هایلوکس مانند موتور نشان می‌دهد که نقش اصلی آن بیشتر ابزار کاری است تا وسیله تفریحی. ساختار شاسی نردبانی بدنه روی قاب حفظ شده و همچنین اکسل عقب زنده با تعلیق فنر تخت عقب باقی مانده است.

سیستم انتخاب چندگانه زمین نیز در سال ۲۰۲۵ به مدل‌های اینوینسیبل ایکس اضافه شد که به طور خودکار نیروی محرکه، تعلیق و فشار ترمز را تنظیم می‌کند تا در شرایط دشوار کشش و پایداری بهبود یابد. شش حالت آن شامل شن، گل، سنگ، خاک، برف عمیق و خودکار است که برای کسب‌وکارهای روستایی مفید خواهد بود.

تیپ بالای جی آر اسپرت از موتور بزرگ‌تر ۲.۸ لیتری استفاده می‌کرد که ۲۰۱ اسب بخار قدرت و ۳۶۹ پوند-فوت گشتاور تولید می‌کرد و شتاب ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت را حدود دو ثانیه سریع‌تر از مدل‌های ۲.۴ لیتری می‌کرد.

وزن و ابعاد

مدل تست شده: تویوتا هایلوکس ۲.۸ دی-۴دی اینوینسیبل ایکس

وزن ادعایی: ۲۱۲۵ کیلوگرم

وزن خالص: ۲۲۴۱ کیلوگرم

اندازه رینگ (تست شده): ۷.۵Jx۱۷ اینچ؛ ۲۶۵/۶۵ آر۱۷ ۱۱۲اس، بریجستون دوئلر ای/تی ام+اس

طول: ۵۳۲۵ میلی‌متر

عرض (با/بدون آینه): ۲۱۰۵ میلی‌متر با آینه

فاصله درب‌ها: ۳۶۰۰ میلی‌متر

ارتفاع: ۱۸۱۵ میلی‌متر

ارتفاع با درب صندوق باز: ۱۸۱۵ میلی‌متر

فاصله محوری: ۳۰۸۵ میلی‌متر

داخل کابین

در حالی که قبلاً مدل دو نفره تک‌کابین موجود بود، اکنون هایلوکس فقط به صورت دوکابین پنج نفره عرضه می‌شود.

خودروی تست هیبریدی اینوینسیبل ایکس ما حس محکم و مجهزی داشت، با دکمه‌ها و کلیدهای مقاوم در برابر شرایط سخت. پلاستیک‌های سیاه ساده زیاد هستند که در برابر محیط بیرونی خوب دوام می‌آورند.

دو محفظه داشبورد بهتر از یکی است اگر ابزار حمل می‌کنید. محفظه بالایی کمی مخفی است و با دکمه‌ای روی داشبورد باز می‌شود که ممکن است با نشان مدل اشتباه گرفته شود.

در سال ۲۰۲۵، تویوتا بالاخره جدیدترین سیستم صفحه لمسی اطلاعات سرگرمی خود را اضافه کرد که پیشرفت چشمگیری نسبت به نسخه قبلی است. سریع‌تر، شفاف‌تر و مجهز به اپل کارپلی و اندروید اتو بی‌سیم.

صندلی‌های ردیف عقب برای اکثر بزرگسالان قابل استفاده هستند، اما فضای موجود نزدیک به یک سدان متوسط است تا یک شاسی‌بلند بزرگ.

هایلوکس دارای محفظه بار تخت به طول تقریباً ۱.۵ متر است که می‌تواند به صورت باز یا با پوشش سخت سفارش داده شود.

در همه نسخه‌ها، ارگونومی کنترل‌های اصلی حداقل قابل قبول است. هایلوکس می‌توانست تنظیم تلسکوپی بیشتری برای فرمان برای رانندگان قدبلند داشته باشد، اما اکثر افراد راحت خواهند نشست.

بین دو محفظه داشبورد، محفظه استراحتگاه بزرگ و جیب‌های درب مفید، کابین فضای ذخیره‌سازی زیادی ارائه می‌دهد. دید در همه جهت‌ها خوب است و دوربین‌های دید اطراف کمک می‌کنند تا خودرویی به طول ۵.۳ متر را پارک کنید.

در مقایسه با شاسی‌بلندهای بزرگ، سازش در کاربردی بودن این نوع خودروها همچنان خاص و کمی عجیب است. یک شاسی‌بلند متوسط فضای بیشتری برای خانواده در خودرویی قابل مدیریت‌تر ارائه می‌دهد. دلیل انتخاب وانت به هزینه نگهداری، ظرفیت حمل بار غیر از سرنشین و کارهای دیگری که می‌تواند انجام دهد بستگی دارد.

در تیپ جی آر اسپرت، صندلی‌های ورزشی با روکش اختصاصی تلاشی برای بهبود فضای رانندگی بود، با چرم و آلکانتارا همراه با دوخت GR که راحت و قابل دسترسی هستند.

برخی جزئیات عملکردی قابل پیش‌بینی وجود داشت: پدال‌های ورزشی با ظاهر فلزی و نشان‌های GR روی فرمان و رکاب‌ها، و یکی روی تونل گیربکس که به نظر می‌رسید اضافه شده بعد از تولید.

ابعاد داخلی

فضای سر راننده: ۱۰۰۰ میلی‌متر

فضای پای راننده: ۱۰۴۰ میلی‌متر

فضای سر عقب: ۹۳۰ میلی‌متر

فضای پای عقب معمول: ۷۰۰ میلی‌متر

ارتفاع محفظه بار (صندلی‌ها بالا/پایین): ۴۶۰ میلی‌متر (تا سقف)

طول محفظه بار: ۱۴۷۰ میلی‌متر

عرض محفظه بار: ۱۰۴۰-۱۵۸۰ میلی‌متر

ظرفیت بار: ۱۰۱۵ کیلوگرم

موتورها و عملکرد

در همه مشخصات، رانندگی با هایلوکس ساده و بی‌دردسر است و گیربکس آن کنترل دستی دارد، هرچند دکمه‌ها و کلیدهایی که کمی زمان می‌برند تا تغییر دنده را اعمال کنند اما به زودی انجام می‌دهند.

شروع حرکت از سکون در حالت دیفرانسیل عقب، روی آسفالت خشک و با خاموش بودن کنترل پایداری، دقیقاً همان زمان ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر را داد که با درگیر بودن شفت‌های جلو و فعال بودن الکترونیک.

پدال‌های شیفت روی فرمان بیشتر مانند محدودکننده دنده عمل می‌کنند. به دنده سوم پایین بیاورید و گیربکس ممکن است به دوم برود اگر لازم باشد، اما به چهارم نمی‌رود.

این نشان می‌دهد که یک موتور دیزلی چهار سیلندر بعید است با سرعت محض در یک وانت بیش از دو تنی هیجان‌انگیز باشد.

شتاب تدریجی نیز تقریباً یکنواخت است. موتور ۲.۸ لیتری نیازی به دور بالا برای تولید نیروی مفید ندارد؛ بالای ۲۵۰۰ دور در دقیقه پر سر و صداتر و کمی خشن‌تر است، در حالی که گیربکس با اشتیاق خاصی دنده‌ها را عوض نمی‌کند.

تعویض دنده‌ها حس کش‌داری و نرم دارند و برخی دنده‌ها انگار نیمه درگیر می‌شوند و پس از یک یا دو ثانیه دور موتور دوباره پایین می‌آید.

گشتاور چیزی است که این پیشرانه درباره آن است، مانند هر خودروی کاربردی که برای کشیدن، بالا رفتن، خزیدن و بکسل کردن ساخته شده.

موتور مقدار زیادی گشتاور تولید می‌کند و به شکلی بسیار قابل دسترس. حس نرم درگیر شدن گیربکس برای مدیریت تریلر سنگین یا کنترل دقیق سرعت در سربالایی سنگلاخی ایده‌آل است.

گیربکس اتوماتیک مبدل گشتاور هایلوکس واقعاً احساس می‌شود که گشتاور دور پایین موتور را در گاز جزئی چند برابر می‌کند، زیرا دور می‌گیرد و سپس کمی بیشتر از آنچه پدال گاز درخواست کرده رها می‌کند.

در نسخه هیبریدی ملایم، قدرت و گشتاور کل همان موتور دیزلی معمولی ۲.۸ لیتری است و زمان شتاب ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت ۱۰.۷ ثانیه نیز یکسان. بهبود وعده داده شده در پاسخ گاز حداقل است.

عملکرد بسیار شبیه به دیزل معمولی یعنی گشتاور پایین زیاد برای مدیریت آسان وزن خالص ۲۲۵۰ کیلوگرمی هایلوکس.

اما موتور زیر شتاب سنگین بسیار خشن و کشاورزی صدا می‌دهد و گیربکس اتوماتیک نیز حس قدیمی دارد.

در سرعت ثابت شرایط بهتر می‌شود، اما فورد رنجر و برادرش فولکس‌واگن آماروک با گیربکس ۱۰ سرعته نرم‌تر، پالایش بیشتری دارند.

عملکرد

شتاب ادعایی ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر: ۱۰.۷ ثانیه

شتاب تست شده ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر: ۱۰.۰ ثانیه

شتاب تست شده ۰ تا ۱۶۰ کیلومتر: ۳۱.۷ ثانیه

شتاب تست شده ۳۰ تا ۱۱۰ کیلومتر: ۹.۵ ثانیه

یک‌چهارم مایل ایستاده (زمان و سرعت): ۱۷.۶ ثانیه با سرعت ۱۳۰.۸ کیلومتر بر ساعت

حداکثر سرعت ادعایی: ۱۷۴ کیلومتر بر ساعت

قدرت به وزن: ۹۵ اسب بخار بر تن

گشتاور به وزن: ۲۳۶ نیوتن‌متر بر تن

قدرت ویژه: ۷۳ اسب بخار بر لیتر

دور موتور در ۱۱۰/۱۳۰ کیلومتر بر ساعت دنده آخر: ۱۷۴۶/۱۹۹۶ دور در دقیقه

مسافت ترمز از ۵۰/۸۰/۱۱۰ کیلومتر بر ساعت: ۹.۹/۲۷.۲/۵۳.۴ متر

سواری و هندلینگ

با طول بیش از ۵.۳ متر و ارتفاع ۱.۸ متر، هایلوکس خودروی بزرگی است و برخلاف رپتور، تعلیق آن نمی‌تواند این را زیاد پنهان کند.

در کمک‌فنرها و لاستیک‌های استاندارد، مدل‌های هایلوکس کنترل بدنه قابل قبولی هم در جاده و هم در سرعت معمولی نشان می‌دهند.

سیستم استارت-استاپ موتور تفاوت بین فشار ترمز کافی برای نگه داشتن ایستاده (لطفاً روشن بمان) و فشار بیشتر (موتور را خاموش کن، مدت زیادی می‌مانیم) را می‌داند. چرا یک خودروی تجاری باید چنین مشکلی جهانی را حل کند؟

اکسل عقب با فنر تخت حس آشنای بی‌قرار و کمی شکننده روی سطوح پیچیده دارد و باعث می‌شود فکر کنید حمل دائمی ۳۰۰ کیلوگرم شن ممکن است آن را آرام کند.

لاستیک‌های تمام زمین نیز روی چسبندگی جاده تأثیر می‌گذارند.

این سازش شدید و خطرناک نیست، اما در تست‌های مسافت ترمز و هنگام پرتاب هایلوکس در پیچ یا میدان با اشتیاق مشخص است.

با چابکی اولیه وارد پیچ می‌شود، اما غلت می‌زند و عموماً چسبندگی اکسل جلو تمام می‌شود قبل از اینکه حس چسبندگی جانبی تایر عقب بارگذاری شده را بگیرید.

راحتی و ایزولاسیون

منابع مختلف صدا و بدنه آیرودینامیک وانت همه کمی روی رفتار کروز هایلوکس تأثیر می‌گذارند، اما تحمل‌ناپذیر نیست.

در روز نسبتاً آرام، نویز متر ما ۶۷ دسی‌بل صدا در کابین در سرعت ۱۱۰ کیلومتر بر ساعت ثبت کرد. بسیاری خودروها بدتر عمل می‌کنند.

موتور وقتی سخت کار می‌کند خشن است، اما در دور پایین هنگام کروز بسیار آرام‌تر می‌شود و در حالی که باد دور آینه‌های بزرگ درب می‌پیچد، صدای وارد شده زیاد نیست.

سواری کمی بی‌قرار هایلوکس احتمالاً بزرگ‌ترین مانع راحتی تورینگ آن است.

تویوتا سیستم مدیریت گشتاور برای هایلوکس نصب کرده که برای نرم کردن پیچ و جهش بدنه با تنظیمات نامحسوس گاز طراحی شده. اما اثر آن در خودروی تست ما سخت قابل تشخیص بود که روی سطوح اتوبان سواری قابل قبولی داشت اما روی جاده‌های فرعی به راحتی آشفته می‌شد و روی دست‌اندازهای بزرگ شهری می‌توانست ناخوشایند باشد.

صندلی‌ها پهن و راحت هستند و در اکثر شرایط پشتیبانی جانبی کافی ارائه می‌دهند. دستگیره‌هایی روی ستون‌های A برای کمک به ورود و خروج از کابین و پایداری اضافی در آفرود وجود دارد.

یادداشت‌های آفرود

فاصله محوری ۳ متری بزرگ‌ترین مانع توانایی آفرود هایلوکس است. زاویه شکست را به ۲۳ درجه کاهش می‌دهد، در حالی که اورهنگ عقب طولانی مانع کم اهمیت‌تری است.

سخت‌ترین چهارچرخ محرک‌ها زاویه رویکرد و خروج ۳۰ درجه را رد می‌کنند، اما هایلوکس عقب می‌ماند. فاصله از زمین و عمق غوطه‌وری با جدی‌ترین آفرودرها برابر است.

این زوایا و نبود دیفرانسیل قفل شونده جلو یعنی این خودرویی نیست که برای سنگ‌نوردی مانند جیپ رنگلر مناسب باشد.

اما بالا رفتن، پایین آمدن و عبور از آب را بسیار چشمگیر انجام می‌دهد، به لطف گشتاور دور پایین، گیربکس کمکی و چسبندگی لاستیک‌های تمام زمین.

پاسخ گاز برای پیشرفت ثابت در حالت کمکی خوب تنظیم شده و هر دو سیستم کنترل کشش و کنترل پایین آمدن از سراشیبی مؤثر هستند.

صدا

صدای کابین در حالت درجا: ۴۳ دسی‌بل

صدای کابین در ۵۰ کیلومتر بر ساعت: ۵۶ دسی‌بل

صدای کابین در ۸۰ کیلومتر بر ساعت: ۶۲ دسی‌بل

صدای کابین در ۱۱۰ کیلومتر بر ساعت: ۶۷ دسی‌بل

صدای کابین در حداکثر دور دنده چهارم: ۷۸ دسی‌بل

مصرف سوخت و هزینه‌های نگهداری

هایلوکس از حدود معادل ۴۴ هزار پوند برای دیزل ۲.۴ لیتری شروع می‌شود و به نزدیک ۵۰ هزار پوند برای هیبریدی ملایم ۲.۸ لیتری می‌رسد.

سیستم ۴۸ ولت امکان حرکت ساحلی طولانی‌تر موتور را می‌دهد که تویوتا می‌گوید صدا را کاهش و کارایی را تا ۵ درصد بهبود می‌بخشد. اما در دنیای واقعی سخت است که بهبود قابل توجهی حس کنید.

عدد رسمی WLTP حدود ۸.۴ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است که در واقع کمتر از ۷.۹ لیتر دیزل معمولی است. با این حال در تست واقعی ما حدود ۷ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر ثبت شد.

هیبرید فقط در تیپ اینوینسیبل ایکس موجود است که روکش دو رنگ و استایل سخت‌تر اضافه می‌کند. در کل به نظر بهترین معامله نمی‌رسد.

تویوتا گارانتی را ارائه می‌دهد که بسته به سرویس در نمایندگی اصلی می‌تواند تا ۱۰ سال و ۱۶۰ هزار کیلومتر تمدید شود.

هایلوکس در تست کروز مصرف ۸.۷ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر داشت. و اگر خودرویی مدرن باشد که بتوان به قابلیت اطمینان آن اعتماد کرد، این باید همان باشد.

هزینه‌های نگهداری

مصرف سوخت ادعایی: ۸.۴ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر

مصرف سوخت تست پیست: ۱۲.۴ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر

مصرف سوخت تست کروز ۱۱۰ کیلومتر: ۸.۷ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر

مصرف سوخت میانگین تست: ۹.۷ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر

ظرفیت باک سوخت: ۸۰ لیتر

برد تست: ۸۲۰ کیلومتر

برای اطلاعات بیشتر در مورد خودروهای آفرود و وانت‌ها، می‌توانید به کیش توربو مراجعه کنید و گزینه‌های مناسب برای شرایط جزیره را بررسی نمایید.

همچنین، اگر به دنبال مقایسه با دیگر مدل‌های تویوتا هستید، بخش بررسی‌های کیش توربو اطلاعات مفیدی ارائه می‌دهد.