بررسی بلندمدت تویوتا لندکروزر 2023 در جزیره کیش

چرا این خودرو را برای تست بلندمدت انتخاب کردیم: می‌خواستیم ببینیم آیا هنوز هم می‌توان به روش‌های قدیمی و کلاسیک آفرود واقعی اعتماد کرد یا پیشرفت‌های دهه اخیر همه چیز را عوض کرده‌اند.

ماه سوم - ماه دوم - ماه اول - مشخصات فنی

زندگی با تویوتا لندکروزر: ماه سوم

آیا روش‌های قدیمی هنوز بهترین هستند؟ نتیجه نهایی سه ماه زندگی با این غول چهارچرخ محرک سنتی - ۲ اوت ۲۰۲۳

معمولاً بعد از چند ماه رانندگی با یک خودرو نظرم درباره نقاط قوت، ضعف و جایگاهش در دنیای خودرو کاملاً شکل می‌گیرد، اما حالا که لندکروزر من تحویل داده شد، هنوز دقیقاً نمی‌دانم چه احساسی باید داشته باشم. برخی ویژگی‌هایش را خیلی دوست داشتم، بعضی دیگر را نه، و آن حس تازگی و هیجان اوایل کار به تدریج کمرنگ شد.

من ساکن شهر هستم و مسیر رفت‌وآمدم طولانی و عمدتاً اتوبانی است؛ بنابراین داشتن یک شاسی‌بلند غول‌پیکر دیزلی با چهارچرخ محرک دائمی اصلاً در برنامه‌ام نبود؛ آن هم مدلی که در دو دهه گذشته طراحی‌اش تقریباً تغییر نکرده بود.

هدف این تست بلندمدت این نبود که ثابت کنیم «میخ مربعی در سوراخ گرد جا نمی‌گیرد»، بلکه می‌خواستیم ببینیم آیا در بعضی زمینه‌ها پیشرفت به معنای پسرفت بوده یا نه و آیا می‌توان درس‌هایی از قدیمی‌ترین بازمانده کلاس آفرود واقعی گرفت.

اولین نکته را همین‌جا بگویم: در رانندگی جاده‌ای، قطعاً ما چیزی از دست نداده‌ایم و حتی پیشرفت کردیم (حداقل در کلاس شاسی‌بلندها). می‌توانید به شاسی‌بلندهای مدرن بدبین باشید (دلایل زیادی هم وجود دارد)، اما لندکروزر در جاده اصلاً دلچسب نیست.

ترکیب شاسی نردبانی قدیمی، بدنه بلند، چهارچرخ محرک دائمی، فرمان تنبل و موتور ۲.۸ لیتری چهار سیلندر دیزل همیشه حس ضعیفی به راننده می‌دهد؛ خصوصاً وقتی آن را با لندروور دیفندر شش سیلندر خطی مقایسه می‌کنید که یک دهه جدیدتر است و اهداف مشابهی دارد.

سواری شناور اما پر از لرزش‌های ریز، دینامیک مبهم، صدای غرغر موتور، مصرف سوخت سرسختانه بالا (آن هم با دیزل!) که لذت یک لیوان آبجو در پاب را هم برایم حسرت می‌کرد... همه این موارد بهتر است به تاریخ سپرده شوند.

اما در عوض، توانایی آفرود آن کاملاً غیرقابل انکار بود. من تا به حال آفرود واقعی نرفته بودم، بنابراین در دوره آموزشی Surrey 4x4 شرکت کردم. مربیان من (هر دو از طرفداران قدیمی دیفندر) از توانایی‌های لندکروزر شگفت‌زده شدند که عمدتاً مدیون سیستم‌های کمک‌راننده بسیار هوشمند آن بود.

این خودرو عملاً کروز کنترل آفرود داشت؛ کافی بود دسته چهارچرخ را روی 4L بگذارید و جهت درست را نشان دهید، بقیه کار را کامپیوتر و سیستم ABS انجام می‌داد. از شیب‌های تند و گل‌آلود پایین می‌آمد، از بین درختان با کنترل کامل لیز می‌خورد، دوباره بالا می‌رفت و حتی وقتی اشتباه آماتور مرتکب شدم و گاز کمی دادم، دوباره حرکت کرد؛ آن هم با لاستیک‌های همه‌جارو (All-Terrain) نه لاستیک‌های گل‌درشت واقعی. اگر کشاورز هستید یا در مناطق مرتفع زندگی می‌کنید، با این خودرو در تمام طول سال احساس شکست‌ناپذیری می‌کنید.

کابین مدل فول من هم ظاهراً شکست‌ناپذیر بود؛ پلاستیک‌های سخت و ضخیم، تزیینات چوبی، کلیدهای فیزیکی برای همه چیز. قطعاً درس‌هایی در این سادگی وجود دارد که باید دوباره یاد بگیریم.

چرم هم داشت (هرچند رنگ عاجی را برای کیش و دوبی توصیه می‌کنم نه مناطق بارانی). راحتی صندلی‌های بزرگ و نرم هم کاملاً متفاوت از سواری خودرو بود. نکته جالب دیگر یخچال کوچک در کنسول مرکزی بود که برای خنک نگه داشتن آب بسیار کاربردی بود.

صفحه‌نمایش هم یکی از تفاوت‌های اصلی با دیفندر بود. ترکیبی ایده‌آل برای خودروهای آینده می‌توانست اندازه معقول و امکانات کامل لندکروزر را با گرافیک مدرن و سرعت پردازش بالاتر خودروهای جدید ترکیب کند.

به قول مدیرعامل سابق آلفارومئو، من به پیش‌بینی آب‌وهوا یا نتفلیکس در ماشین نیاز ندارم، اما دوربین‌های باکیفیت در آفرود و Apple CarPlay بی‌سیم قطعاً زندگی در لندکروزر را با قیمت بالای آن همخوانی بیشتری می‌داد.

در زمینه فضای داخلی و کاربردی بودن، لندکروزر عملاً بی‌رقیب است. هفت سرنشین بزرگسال واقعی (نه فقط پنج نفر)، صندوق عقب غول‌پیکر (حتی دوچرخه کوهستان من با هر دو چرخ جا شد) و محفظه‌ها و پریزهای کاربردی پشت درب جانبی عقب که برای کسانی که از خودرو برای کار استفاده می‌کنند فوق‌العاده است.

تنها انتقادم به ارتفاع زیاد خودرو برمی‌گردد؛ افراد کوتاه‌قد و سالمند حتی با کمک رکاب هم به سختی سوار می‌شوند و سگ کوچکمان اصلاً تلاش هم نکرد از پله ۹۰ سانتی‌متری بالا بیاید!

وقتی گزارش نهایی را می‌نوشتم، نتیجه‌گیری‌ام این بود که لندکروزر هنوز برای هدف اصلی‌اش عالی است اما در مقابل دیفندر جدید کاملاً کم می‌آورد؛ دیفندری که تقریباً در همه زمینه‌ها بهتر عمل می‌کند. اما دقیقاً چند روز قبل از انتشار مجله، تویوتا عکس‌ها و مشخصات نسل کاملاً جدید لندکروزر ۲۵۰ را منتشر کرد که تقریباً همان چیزی بود که من آرزو داشتم. خوشحالم که تویوتا مسیر درست را انتخاب کرد.

نظر دوم

سوار شدن به لندکروزر به من کمک کرد تا تست فورد رنجر را بهتر درک کنم. جذابیت قدیمی و موتور بسیار نرم تویوتا را دوست داشتم، اما رنجر نشان داد که حتی با شاسی نردبانی و اکسل صلب عقب هم می‌توان سواری و هندلینگ بهتری داشت. ایلیا ورپرائت

عاشقش شدم:

تجربه جدید نگرانی‌ام از اولین آفرود با توانایی‌های لندکروزر به سرعت برطرف شد.

بدون دغدغه مکانیک اثبات‌شده و کیفیت ساخت تویوتا همیشه یعنی اطمینان کامل.

سرویس عالی نمایندگی مارشالز کراولی فراتر از انتظار عمل کرد.

ازش خوشم نیومد:

تجربه روزمره قدیمی دینامیک، راحتی و مصرف سوخت همیشه ناامیدکننده بود...

میانگین ۲۸ mpg واقعاً به جیبم ضربه زد، به‌خصوص با قیمت بالای گازوئیل.

کارکرد نهایی: ۱۰,۵۵۸ مایل

یک کهنه‌کار به شکل خجالت‌آوری از یک جوان شکست می‌خورد - ۱۰ جولای

مطمئنم پست قبل از اختراع ایمیل عالی به نظر می‌رسید. کتابخانه محلی قبل از اینترنت منبع تمام دانش بود و تلفن ثابت هم احتمالاً کاربردی به نظر می‌رسید. دقیقاً مثل لندکروزر من قبل از اینکه دیفندر جدید را امتحان کنم!

وقتی دیفندر ۱۱۰ D300 را داشتیم، حتماً پشت فرمانش نشستم چون نزدیک‌ترین رقیب لندکروزر من بود: شاسی‌بلند ۵ متری پنج‌در، کابین لوکس، موتور دیزلی پرگشتاور، توانایی آفرود بی‌نظیر و قیمت تقریباً مشابه.

هر دو در زمین‌های ناهموار و سخت عملاً غیرقابل توقف هستند. من لندکروزر را در مسیرهای بسیار دشوار جنگلی امتحان کردم و دیفندر هم شهرت خودش را دارد. پس در این زمینه تقریباً برابر هستند.

اما در جاده آسفالت کاملاً متفاوتند. لندکروزر حس خیلی قدیمی دارد، انگار راحتی جاده در اولویت توسعه‌اش نبوده. دیفندر اما به شکل غیرضروری خوب است.

چطور یک آفرودر واقعی می‌تواند اینقدر نرم و راحت باشد؟ فرمان اینقدر حس‌دار؟ هندلینگ اینقدر تیز؟ عایق‌بندی اینقدر عالی؟ شاسی یکپارچه به جای نردبانی فقط بخشی از داستان است.

موتورها هم از دو دنیای متفاوتند. شش سیلندر خطی ۳.۰ لیتری دیفندر در مقابل چهار سیلندر ۲.۸ لیتری لندکروزر مثل مقایسه یک تراکتور با یک خودروی لوکس است.

با اینکه دیفندر ۲۹۶ اسب و صفر تا صد ۷ ثانیه‌ای دارد و لندکروزر ۲۰۱ اسب و ۱۲.۷ ثانیه، اما مصرف دیفندر طبق ادعا و تجربه من ۴ mpg بیشتر است! با وزن بیشتر و چهارچرخ محرک دائمی. این کاملاً به موتور و گیربکس برمی‌گردد.

در داخل کابین هم دیفندر قتل‌عام می‌کند: طراحی زیباتر، متریال بهتر و تکنولوژی مدرن‌تر.

تنها دلیلی که هنوز کسی لندکروزر را انتخاب می‌کند، اطمینان مکانیکی افسانه‌ای تویوتا است؛ چیزی که JLR هنوز به آن نرسیده.

عاشقش شدم

اولین صندوق عقبی که دوچرخه کوهستان ۲۹ اینچی من را با هر دو چرخ جا داد.

ازش خوشم نیومد

جیب خالی

مصرف ۲۹ mpg با گازوئیل گران واقعاً آزاردهنده است.

کارکرد: ۱۰,۵۰۲ مایل

تکنولوژی کمی قدیمی اما کاملاً کاربردی - ۷ جولای

صفحه‌نمایش ۸ اینچی کمی قدیمی به نظر می‌رسد اما هیچ امکان مهمی کم ندارد. نویگیشن خوب است (هرچند بدون ترافیک زنده)، بلوتوث، CarPlay با سیم و ۱۴ بلندگوی عالی. فقط وقتی خواستم هزاران آهنگ را رد کنم کمی هنگ کرد.

کارکرد: ۱۰,۵۳۹ مایل

زندگی با تویوتا لندکروزر: ماه دوم

اطمینان کامل: ✓ سرویس عالی: ✓ - ۲۸ ژوئن

بعد از دوران کرونا و استفاده کم، بالاخره بعد از چند سال دوباره به نمایندگی رفتم چون لندکروزر به ۱۰ هزار مایل رسید.

با ۱۸۰ نمایندگی تویوتا در کشور، پیدا کردن سرویس آسان است. من نمایندگی مارشالز کراولی را انتخاب کردم.

یک هفته قبل از سرویس با مشکل AdBlue مواجه شدم. خودروهای دیزلی تست حالا خیلی نادر شده‌اند و من فراموش کرده بودم که باید AdBlue پر کنم. وقتی هشدار «۱۰۰ مایل دیگر خاموش می‌شوم» آمد، جدی بود.

دفترچه می‌گفت فقط تکنسین تویوتا باید پر کند مگر در شرایط اضطراری. من هم شرایط اضطراری اعلام کردم و خودم پر کردم. کمی ریخت ولی سینی لاستیکی زیرش همه چیز را جمع کرد و بوی بد هم دیگر نداشت.

در نمایندگی تجربه فوق‌العاده‌ای داشتم؛ استقبال گرم، جای کار با لپ‌تاپ و حتی اجازه ورود به کارگاه برای عکاسی. نام Invincible (شکست‌ناپذیر) کاملاً برازنده این خودرو است. بعد از ۱۰ هزار مایل هیچ مشکلی نداشت و انگار تا ۱۰۰ هزار مایل دیگر هم نخواهد داشت.

عاشقش شدم

بدون نگرانی

اطمینان کامل به مکانیک برای رانندگان در استرالیا، آفریقا و آمریکای جنوبی ارزشی بالاتر از طلا دارد.

ازش خوشم نیومد

کار کثیف

موکت کرم‌رنگ در یک خودروی آفرود؟ واقعاً دردسرساز است.

کارکرد: ۱۰,۱۰۰ مایل

یک شاسی‌بلند خیلی ظریف نیست... - ۱۴ ژوئن

فضای عقب عالی است و حتی ردیف سوم برای بزرگسال قابل قبول است، اما سوار شدن به صندلی‌های راحت کرم‌رنگ برای افراد کوتاه‌قد و سالمند واقعاً سخت است. مادربزرگم و دوستش به سختی سوار شدند و سگ کوچکشان حتی تلاش هم نکرد از پله ۹۰ سانتی‌متری بالا بیاید.

کارکرد: ۹۸۳۴ مایل

زندگی با تویوتا لندکروزر: ماه اول

یک غول چهارچرخ محرک در دستان یک تازه‌کار آفرود. وقت جبران است - ۳۱ مه

«تو تا حالا آفرود نرفتی؟ حتی یک بار؟!» این واکنش پیتر وارد بود وقتی فهمید یاریس کراس من قرار است با یک لندکروزر غول‌پیکر عوض شود.

لندکروزر در شهر ما خیلی نادر است و من هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم اینقدر طرفدار داشته باشد. از سال ۱۹۵۱ بیش از ۱۰ میلیون دستگاه فروش رفته؛ عمدتاً در آفریقا، استرالیا، آمریکای جنوبی و خاورمیانه؛ جاهایی که به توانایی آفرود لندروور نیاز دارید اما نمی‌خواهید مشکلات اطمینان JLR را تحمل کنید.

ما این خودرو را در سال ۲۰۲۳ تست می‌کنیم چون شاید منسوخ‌شده‌ترین خودروی تولید انبوه توسط یک برند اصلی باشد؛ در دنیایی که همه چیز برقی، متصل و خودران می‌شود، لندکروزر یک کنجکاوی واقعی است.

وقتی برای اولین بار پشت فرمانش نشستم (شاسی نردبانی، فاصله زیاد لاستیک ۲۳ اینچی از بدنه، کابین با چرم عاجی و تزیینات چوب واقعی، داشبورد شبیه سیستم صوتی قدیمی و مصرف اعلام‌شده ۲۹ mpg با دیزل!) با خودم فکر کردم آیا دیوانه شده‌ام؟

اما وقتی موتور با غرش بلند روشن شد و خودرو مثل یک قایق بزرگ به جلو حرکت کرد، لبخند روی لبم نشست. در دنیایی که همه خودروها شبیه هم شده‌اند، لذت رانندگی با چیزی کاملاً متفاوت را تجربه کردم.

تجهیزات Invincible تقریباً همه چیز دارد: یخچال در کنسول، صندلی‌های برقی گرمکن/سردکن، دوربین پارک، سه‌ منطقه‌ای کولر، سیستم صوتی ۱۴ بلندگویی JBL، کروز کنترل تطبیقی، Multi-Terrain Select، Crawl Control، قفل دیفرانسیل مرکزی، دوربین‌های زیر خودرو و...

از آن روز همه من را به خاطر این تضاد خنده‌دار (زندگی شهری + غول آفرود) مسخره می‌کنند، اما من یک دوست جدید پیدا کرده‌ام، دوره آفرود رزرو کرده‌ام و حتی یکی از همسایه‌ها (دامپزشک اسب) حسودیش شد!

نظر دوم

لندکروزر هنوز هم یکی از همه‌کاره‌ترین شاسی‌بلندهای مسافری است (به جز جیپ رنگلر که کمی متفاوت است). این یک خودروی عملی برای تمام شرایط است که می‌تواند تمام روز بکسل کند، تمام روز آفرود برود یا تمام روز در اتوبان باشد و انگار تا ابد این کار را انجام می‌دهد. مت پرایور

مشخصات فنی تویوتا لندکروزر 2.8 D4-D Invincible

قیمت پایه: ۶۴,۱۵۰ پوند قیمت تست‌شده: ۶۴,۸۸۰ پوند

موتور: ۲.۸ لیتری ۴ سیلندر دیزل قدرت: ۲۰۴ اسب‌بخار گشتاور: ۵۰۰ نیوتن‌متر وزن: ۲۱۳۵ کیلوگرم حداکثر سرعت: ۱۷۵ کیلومتر/ساعت ۰-۱۰۰ کیلومتر/ساعت: ۱۲.۷ ثانیه مصرف اعلام‌شده: ۳۰.۵ mpg استاندارد آلایندگی: ۲۴۶ گرم/کیلومتر CO2 عیب: هیچ هزینه: هیچ