شورلت کروز به عنوان یکی از مهم‌ترین مدل‌های جنرال موتورز پس از بحران مالی ۲۰۰۹ شناخته می‌شود. این خودرو که در ۱۱ کارخانه در سراسر جهان تولید شده، از سال ۲۰۰۸ به رشد برند جهانی ارزش‌محور GM کمک شایانی کرده است. بیش از نیم میلیون دستگاه از آن در کمتر از سه سال به فروش رسیده است.

با این حال، نفوذ این مدل در بخش C اروپا چندان چشمگیر نبوده است. این موضوع یادآوری می‌کند که بازارهایی مانند آمریکای جنوبی، چین، روسیه و هند اکنون اولویت‌های بزرگ‌تری برای یکی از غول‌های خودروسازی جهان به شمار می‌روند.

شورلت از دوران دوو فاصله زیادی گرفته و پیشرفت قابل توجهی کرده است

فشار بزرگ شورلت در اروپا در حال افزایش است. سوپرمینی جدید آویو وارد بازار شده و کروز سرانجام در نسخه محبوب اروپایی‌ها یعنی هاچ‌بک پنج‌در با پیشرانه توربودیزل کم‌حجم و اقتصادی عرضه گردید. نسخه استیشن نیز حدود ۱۲ درصد فروش را تشکیل می‌دهد.

این خودرو پتانسیل بالایی برای بودجه‌های محدود دارد. مدل پایه مجهز با قیمت رقابتی عرضه می‌شود و حتی نسخه فول‌آپشن آن پایین‌تر از مدل پایه فورد موندئو قرار می‌گیرد.

تنوع پیشرانه‌ها به اندازه فورد گسترده نیست: تنها بنزینی‌های ۱.۶ و ۱.۸ لیتری و دیزلی‌های ۱.۷ و ۲.۰ لیتری در تریم‌های S، LS، LT و LTZ موجود هستند (هر پیشرانه با همه تریم‌ها ترکیب نمی‌شود).

خریداران می‌توانند بین هاچ‌بک پنج‌در، سدان چهار در یا استیشن پنج‌در انتخاب کنند که هاچ‌بک بخش عمده فروش را به خود اختصاص داده است.

طراحی و استایل

شورلت با پذیرش اینکه قطعات قدیمی و دست‌دوم دیگر قابل قبول نیستند، از پلتفرم Delta II جنرال موتورز در توسعه سدان کروز استفاده کرد – همان مجموعه‌ای که در واکسهال آسترا فعلی و آمپرا به کار رفته است. بنابراین، حتی در زیر پوست این خودرو نیز چیز عقب‌مانده یا قدیمی وجود ندارد.

بدنه کروز یک مونوکوک فولادی با استحکام بالا است که از تیرها، پرس‌ها و بخش‌های جعبه‌ای تشکیل شده. تعلیق جلو مک‌فرسون و عقب تورشن بیم پیچیده است. ممکن است لینک وات آسترا و تعلیق کاملاً مستقل فوکوس را پیچیده‌تر بدانیم، اما سیستم کروز به هیچ وجه ابتدایی نیست. بوش‌های هیدرولیکی برای بهبود ایزولاسیون سواری و فنرهای مخصوص برای حذف نیروهای جانبی در تعلیق جلو تعبیه شده‌اند.

کروز طراحی جذاب و خوش‌استایلی از شورلت دارد. نسخه چهار در متعادل‌تر از پنج در به نظر می‌رسد

خط شانه مقعر که از گلگیرهای جلو شروع شده و به کمر خودرو رسیده و با عقب ترکیب می‌شود، ویژگی مشترک همه شورلت‌هاست همراه با بدنه پایین بدون چین و چروک. جلوپنجره دو بخشی با نوار رنگی بدنه و لوگو بزرگ شورلت طلایی رنگ مشخص است.

چراغ‌های جلو کشیده و مایل، برجسته‌ترین عنصر طراحی هستند و ظاهر تیز و مدرنی به کروز می‌بخشند. چراغ‌های عقب LED شکل لوگو شورلت را هنگام روشن شدن نمایش می‌دهند تا شناسایی شبانه آسان‌تر شود.

کروز ظاهر بی‌آزار اما معمولی و محافظه‌کارانه‌ای دارد و در کلاسی که تغییرات سریع باعث کهنه شدن طراحی‌های سنتی می‌شود، ماجراجویانه نیست. خریداران ممکن است انتظار زیبایی مانند فولکس‌واگن گلف یا آلفارومئو جولیتا را نداشته باشند، اما کروز باید حداقل کنار کیا سید و هیوندای i30 جدید ایستادگی کند که متأسفانه نمی‌کند. با این حال، نسخه استیشن ظاهر مدرن‌تری نسبت به رقبا دارد و جذاب‌ترین کروز از نظر بصری است.

هاچ‌بک کروز به ویژه مسیر شناخته‌شده خودروهای اقتصادی را دنبال می‌کند و فلز بیشتری نسبت به favourites کلاس ارائه می‌دهد. طول آن بین ۱۰۰ تا ۳۰۰ میلی‌متر بیشتر از اکثر خانواده‌های پنج‌در است و صندوق ۴۱۳ لیتری آن ۱۵ تا ۲۵ درصد فضای بار بیشتر از متوسط ارائه می‌کند.

کیفیت ساخت کروز گام بزرگی رو به جلو برای شورلت است. فواصل درزها کمتر از ۳ میلی‌متر و چشمگیر هستند.

داخلی

شورلت کروز در این بخش پیشرفت عظیمی نسبت به پیشینیان لاستی دارد و اکنون با استانداردهای کلاس برای مدل‌های ارزش‌محور و اصلی رقابت می‌کند.

تم دوگانه کابین که داشبورد توسط کنسول مرکزی به دور راننده و سرنشین تقسیم می‌شود، از کابین کوروت ۱۹۵۳ الهام گرفته شده است.

دسته دنده کروز ارزان‌قیمت به نظر می‌رسد؛ بزرگ، سخت و کیفیت پایین. چرا بسیاری از سازندگان این کنترل مهم را اشتباه می‌کنند؟

محیط رانندگی راحت است و عمدتاً ارزان به نظر نمی‌رسد. این کابین برای تحسین طراحی نشده اما کاملاً کاربردی، کارآمد و دلپذیر است. مدل‌های میان‌رده LT ترکیبی جالب از مواد دارند: چرم روی فرمان و دسته دنده، پلاستیک براق سیاه و آلومینیومی در کنسول مرکزی و روکش جذاب داشبورد.

برخی اجزا مانند دستگیره‌ها و پلاستیک‌های داشبورد سخت و ارزان هستند اما کلیدها مقاوم به نظر می‌رسند.

فضای جلو فراوان است اما سقف شیب‌دار مدل سدان فضای سر ردیف دوم را محدود می‌کند و انتهای notchback گزینه‌های بار را کاهش می‌دهد. هاچ‌بک کابین جادارتر و صندوق بزرگ‌تری دارد – نه بزرگ‌ترین کلاس اما بالاتر از متوسط برای سرنشینان – و کاربردی‌تر است. اشکودا اکتاویا همچنان در کاربردی بودن پیشتاز است اما بقیه کلاس کمتر عملی هستند.

ظرفیت صندوق هاچ‌بک ۳۷ لیتر کمتر از سدان (۴۱۳ لیتر) است اما بدون دیواره تا ۸۸۳ لیتر با خواباندن صندلی‌ها می‌رسد. واکسهال آسترا ۷۵ لیتر صندوق کمتر اما فضای سرنشین عقب بهتر دارد. برای کسانی که فضا اولویت است، استیشن کروز ۵۰۰ لیتر با صندلی‌ها بالا و ۱۴۷۸ لیتر خوابانده ارائه می‌دهد که با رقبا رقابت می‌کند.

فضاهای ذخیره کابین عالی است با چهار جیب در، داشبورد بزرگ، جا لیوانی و بطری، جعبه بالای داشبورد و محفظه مرکزی که آن را خودرویی کاربردی برای زندگی روزمره می‌کند.

جزئیات کوچک اما دلپذیر مانند سوکت واقعی iPod داخل محفظه مرکزی با کانال برای کابل است. حیف که همین سطح فکر به منطق کنترل ناوبری satellite اعمال نشده که گاهی مبهم است و رنگ‌های نمایش گاهی فلش مکان را سخت‌خوان می‌کند.

پیشرانه‌ها و عملکرد

فضای اطراف موتور نسبت به استانداردهای مدرن قابل توجه است

نام «کروز» مناسب است زیرا این خودرو بهترین عملکرد را در کروزینگ دارد. نرمی و سرعت آسان بزرگراهی آن ابزار مناسبی برای مسافت‌های طولانی با هر پیشرانه‌ای می‌سازد.

این همچنان صادق است هرچند تحویل قدرت بنزینی ۱.۸ در دورهای بالا با صدای جذاب همراه نیست. به جای آن، صدای سرکوب‌شده چهار سیلندر پرمشغله بین ۳۵۰۰ تا ۴۰۰۰ دور شنیده می‌شود که تمایلی به دور بالاتر ندارد مگر فشار زیاد. بهتر است روی گشتاور آن حرکت کنید هرچند گشتاور متوسط است و منتظر رسیدن سرعت کروز بمانید.

۱.۸ پیشرانه بنزینی زیراستاندارد در عملکرد، نرمی و تمایل است

زمان ۱۰.۲ ثانیه ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر ۱.۸ نشان‌دهنده پیشرانه‌ای است که کار را با غرغر انجام می‌دهد و تنها با تعهد راننده. حداقل پخش یکنواخت قدرت وجود دارد و زمان‌های شتاب دنده چهار از ۲۰ مایل در ساعت همه زیر ۱۱ ثانیه هستند.

با این حال، حتی رقبای اقتصادی نمی‌توانند پیشرانه‌ای این حجم یا قدرت را با این قیمت ارائه دهند و کروز ۱.۸ لیتری، غرغر یا نه، برای حفظ سرعت و پیشرفت بین‌شهری فشار زیادی نمی‌آورد.

بنزینی ۱.۶ ویژگی‌های مشابه با قیمت کمتر دارد. اما صرفه‌جویی سوخت و آلایندگی حاشیه‌ای است و کاهش عملکرد محسوس، به ویژه با بار کامل.

دیزل ۲.۰ لیتری ۵۰ مایل بر گالن انعطاف‌پذیری درجه یک ارائه می‌دهد. با گیربکس دستی شش‌سرعته به ۱۰۰ کیلومتر در ۸.۳ ثانیه و حداکثر ۲۰۴ کیلومتر می‌رسد (۹.۱ ثانیه و ۲۰۷ با اتوماتیک شش‌سرعته). نرمی قابل قبول هم دارد.

بهترین پیشرانه lineup دیزل ۱.۷ VCDi است که تنها گزینه دیزل برای استیشن است. حدود ۲۰ درصد کشش بیشتر از فوکوس ۱۲۰ گرم، گلف، i30 یا اکتاویا با قیمت مشابه دارد. زمان ۰ تا ۱۰۰ ۹.۹ ثانیه حدود یک ثانیه سریع‌تر از رقباست. استیشن ۴۵ کیلو سنگین‌تر نیم ثانیه کندتر است.

در دنده پنجم، کروز از ۸۰ به ۱۱۲ کیلومتر در ۸.۳ ثانیه می‌رسد در حالی که هیوندای i30 ۱۰.۸ ثانیه – که کروز را انعطاف‌پذیرتر و کمتر مطالبه‌گر در استفاده روزانه می‌کند.

پیشرانه دیزل ۱.۷ GM به خوبی عایق‌بندی شده و ساکت‌تر از ۱.۶ TDI گروه VW هم زیر بار و هم در کروز است. تحویل قدرت بالای ۴۰۰۰ دور کم می‌شود اما گشتاور بین ۱۸۰۰ تا ۳۰۰۰ فراوان است و گیربکس شش‌سرعته GM نگه داشتن در آن محدوده را آسان می‌کند.

کروز رانندگی آسان دارد هرچند مدیریت موتور باعث کاهش آهسته دور هنگام رها کردن پدال می‌شود. کلاچ بخشنده و تعویض دنده همکاری‌کننده جبران می‌کنند هرچند به پنجم نیاز به دقت دارد.

ترمزها عملکرد بهتری داشتند و در تست‌های ما مقاومت خوبی در برابر fade نشان دادند و حس و پیشرفت مناسب ارائه کردند. اما حتی در قدرتمندترین بنزینی، کروز خطر اشتباه شدن با سدان اسپرت اقتصادی را ندارد.

سواری و هندلینگ

مدل‌های اقتصادی این بخش معمولاً هیجان یا الهام نمی‌دهند. بهترین‌ها تعادل منطقی بین دقت جهت و پایداری از یک سو و رعایت آرام از سوی دیگر برقرار می‌کنند. متأسفانه شورلت کروز دقیقاً یکی از بهترین نمونه‌ها نیست.

در حالی که بهترین‌ها (به ویژه فوکوس و گلف) این کار را با روانی و ظرافت و گریپ و خونسردی بیشتر از نیاز انجام می‌دهند، کروز فقط کافی است. خودرویی است که می‌توانید پنج سال روزانه رانندگی کنید بدون واکنش احساسی یا تحریک‌شده.

بدنه کروز قوی است و برای قوانین تصادف rollover و عقب که همه رقبا ندارند آماده شده

سواری با راحتی نرم و جذب‌کننده فراوان است. دیواره تایر کافی و کورس چرخ برای سطوح شکسته و درزهای انبساط بی‌صدا و بدون مزاحمت برای سرنشینان دارد. دمپینگ کافی اما نه به خوبی تنظیم‌شده برای برگرداندن بدنه به تعادل صاف به نرمی یا بی‌دردسر بهترین‌های دینامیک کلاس.

ریل‌های نسبتاً عریض اکثر اوقات رول بدنه را کنترل می‌کنند و دقت فرمان یکنواخت به چرخ‌ها می‌رسانند. فرمان الکتروهیدرولیک سبک و آسان است؛ بازخورد لازم برای درگیر کردن معنادار کم دارد اما ریتم خوب باعث مانورپذیر و پایدار شدن خودرو می‌شود.

تایرهای باریک و سیستم کنترل پایداری خوب هندلینگ مطمئن و ایمن در خیس فراهم می‌کنند. وقتی گریپ جانبی تمام می‌شود understeer می‌کند – مانند هر خودرویی در این کلاس. کمی زودتر از برخی به حد می‌رسد و کمی کمتر متعادل و کنترل‌پذیر در حد از بهترین کلاس.

آیا این برای راننده متوسط کروز مهم است؟ بعید است. این خودرویی برای رانندگان مشتاق نیست و بنابراین شایستگی دینامیک پایه، امنیت و آسانی استفاده احتمالاً همه نیاز آن است. برای اطلاعات بیشتر در مورد اجاره خودرو در کیش می‌توانید به سایت کیش توربو مراجعه کنید.

مصرف سوخت و هزینه‌های جاری

کاهش ارزش تقریباً همیشه بزرگ‌ترین هزینه جاری است و به ویژه برای خودروهای اقتصادی که جذابیت اصلی قیمت است نه خود خودرو. اینکه شورلت کروز جذابیت دارد باید منحنی کاهش ارزش ملایم‌تری نسبت به لاستی تضمین کند، چیزی که با داشتن کولر یا کنترل اقلیم استاندارد در همه رنج کمک می‌شود. با این حال، هاچ‌بک بسیار بهتر از سدان عمل می‌کند که ارزشش سریع‌تر سقوط می‌کند.

مصرف سوخت و آلایندگی بنزینی ۱.۸ برای این حجم بد نیست و گروه‌های بیمه‌ای منصفانه. اما قیمت خرید پایین‌تر از متوسط حتماً خودرویی ارزان‌تر از متوسط برای رانندگی نشان نمی‌دهد. دنده ششم قطعاً مصرف کروز ۱.۸ را بهبود می‌بخشید اما ۳۱.۲ مایل بر گالن تست ما قابل احترام بود.

کروز هزینه جاری پایینی دارد اما به عنوان خرید دست دوم منطقی‌تر است

رسماً بنزینی ۱.۶ ارقام اقتصادی بسیار مشابه ۱.۸ ادعا می‌کند اما در تجربه ما در رانندگی واقعی، برای همگام شدن با ترافیک سخت‌تر کار می‌کنید و سوخت بیشتر مصرف می‌کنید.

متوسط ادعایی ۵۰.۳ مایل بر گالن دیزل ۲.۰ لیتری نسبتاً خوب است اما رقبای اصلی امروزه مسافت بیشتری با گالن طی می‌کنند که آلایندگی CO2 پایین‌تر هم دارد؛ این برای خریداران شرکتی مطلوب نیست.

بهتر دیزل ۱.۷ لیتری با ۱۱۷ گرم در کیلومتر برای رانندگان حساس به مالیات جذاب‌تر است. هرچند نتوانستیم ۶۲.۷ مایل بر گالن ادعایی را بزنیم (به ندرت می‌زنیم)، رقم تست ۴۶.۷ مایل بر گالن قابل احترام و ۱۰ درصد بهتر از فوکوس ۱.۶ TDCi قبلی ماست. مشکل اینکه نسخه‌های دیزل پایه elite کلاس فقط ۱۰۰۰ پوند گران‌تر هستند که کافی برای جذب بخش خوبی از مشتریان است. با تنظیم قیمت برای تفاوت مشخصات، فوکوس ۱.۶ TDCi ۱۱۵ Edge تقریباً قیمت یکسان دارد.

حتی با پیشرانه عالی کروز، عملکرد قوی و کاربردی بودن، نمی‌توان فکر نکرد که باید ارزان‌تر باشد. قطعاً برای ارزش نهایی پول از نمایندگی شورلت تخفیف سالم می‌خواهید. مانند اکثر برندهای اقتصادی، گارانتی قوی استاندارد است – پنج سال برای شورلت، دو سال بیشتر از رقبای اصلی و دو سال بیشتر از اشکودا. هرچند همچنان زیر پوشش هفت‌ساله کیا است.

اگر به دنبال گزینه‌های متنوع‌تری برای خودرو هستید، می‌توانید نگاهی به خدمات رنت ماشین در کیش در کیش توربو بیندازید.